Vandaag heb ik het eerste AVB examen gedaan. Helaas niet geslaagd. Dat is ontzettend balen. Als ik het allemaal op een rij zet, en dat is inmiddels al zo vaak gebeurd dat ik de tel kwijt bet geraakt, kan er een aantal duidelijke conclusies worden gevormd.
Waar ging het mis. Van twaalf CBR-oefeningen kiest de examinator er drie, naast vier verplichte nummers die van te voren bekend zijn. Je mag dus zeven oefeningen doen en twee mogen mislukken. Er mogen alleen geen foutieve oefeningen uit het zelfde cluster bij zijn. Daar zat het probleem vandaag. Twee oefeningen in het langzame cluster: langzame slalom en wegrijden uit een parkeervak. Overige oefeningen die ik moest doen waren: lopend de motor achteruit inparkeren, snelle slalom, precisiestop, noodstop en de uitwijkoefening. Die vijf gingen prima, tot mijn verbazing eigenlijk een beetje.
En dat is nu net de crux. Mijn instructeur meldde wel verbaasd te zijn omdat hij weet dat ik er klaar voor ben, alle oefeningen goed kan uitvoeren. Probleem is dat het geloof en vertrouwen er bij mij onvoldoende is. Het moet in de kop goed zitten. Ik weet ook dat ik alle oefeningen voldoende kan uitvoeren. Maar die moet je kunnen dromen en ik merk dat de verbinding tussen de oefeningen en deze toepassen op de weg nog niet vanzelfsprekend is. De link tussen die twee is te zwak
Er is niet veel toe te voegen. Dit is wat het is, we zijn nooit klaar met leren. Geen ramp dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten