Motorleslogboek 6

Motorlessen 10 & 11.

Er zijn van die dagen dat het allemaal wat moeilijker gaat. Dat handelingen die eerder makkelijk verliepen, nu om vage redenen niet meer zo soepel gaan en er foutjes in sluipen. Of angst die optreedt op momenten waar dat eerder wel los liep. Zo'n dag was het vandaag.

Tijd voor bezinning!

Was alles dan moeizaam. Zeker niet. Instructeur Richard zat er bovenop in les 11. De weg op. Heel veel aandacht en begeleiding door het 'oortje'. Non-stop hameren op op tijd klaar zijn voor de bocht. Afremmen, terugschakelen en als het kan net als met de auto in de tweede versnelling de bocht door. Daar mag dus best een slippende koppeling bij. Net als in de auto, waar dat wel als vanzelf gaat, ook al hebben we een automaat. Van belang is het bepalen van de snelheid die ik door de bocht wil hebben zodat niet in de bocht afgeremd moet worden. Voor dit alles kijken waar de bocht heen gaat, indien mogelijk. Letten op: kijken, bij een bocht naar rechts, naar links. Komt er niets? Dan gaan en niet meer terugkijken, alleen nog focussen op de bocht die genomen moet worden.

Huiswerktip: ook in de auto leren niet meer bij rechts afslaan naar links te kijken. Meer concentreren bij het kijken en niet meer onnodig kijken of er toch niet iets aankomt.

Les 10. Kwestie 'eigen schuld...'. Weer teruggeworpen op mijn persoonlijkheid, aanpak en onrust. Wat is van belang? Rust en voorbereiding. Daar geef ik mezelf, ook op de weg, geen ruimte voor. Gelijk knallen. Fijn impulsief en ongeduldig. God zij dank voor de aanpak van de verkeersschool die zich goed richt op de psychologische aspecten van het motorrijden. En dat ik dat dan nodig zou hebben. Tuurlijk, eigen blinde vlek. 'Kan een tandarts zijn eigen mond saneren?'

"Bereid je de oefening wel voor?", vraagt Richard. "Eh, dat dacht ik wel ja, ehhhh". Helemaal niet dus. Blijkbaar geen idee van wat ik aan het doen ben. Richard maakt duidelijk wat nu eigenlijk van belang is. Samengevat:

1. Neem afstand: het maakt de examinator niet uit welke. Maar zodra je de oefening inrijdt, dan telt hij en wordt beoordeeld.
2. Neem tijd. Het gaat de examinator niet om snelheid. Neem de tijd om mentaal in de oefening te komen. Wat moet er allemaal gebeuren? Eerst dit...., dan.... etc etc.
3. Rust, en ontspanning. Enige dat moet zijn aangespannen zijn de benen c.q. knieën. Actieve houding, buik op de tank. Armen steeds ontspannen.

Met name de bocht naar rechts was weer een pijnpunt. Te veel afremmen met de achterrem. Hiernaast het laten wegvallen van het gas. Houd er nou eens gas op!!! (zeg ik tegen mezelf).

Knieën knijpen, snelheid houden (gas 15km/u, achterrem tot 13 km/u vertragen). Bij de bochten doorgaan en de motor kantelen. Dan lukt het.

Ook bij de remoefeningen, geldt ook voor het uitwijken en vertragingsoefening, Ontspanning op de armen. Gewoon ontspannen zitten. Steeds op letten.

Kritisch? Jazeker. Als het niet zo gaat als ik wil merk ik daar erg chagrijnig van te worden. Maar dan blokkeert de boel nog meer natuurlijk. Ook na de les dus. Kortom met schone lei naar volgende week. En dan het accent op de voorbereiding en ontspanning.

Halve draai linksom. Rechtsom idem.

Ondanks de kritische punten merkte ik wel dat de bochtenoefeningen Halve draai rechts- of linksom, wel voldoende verliepen. Die zijn dus weer binnen.

Overheerst nu het optimisme of pessimisme. Het eerste natuurlijk. Alleen al het schrijven hierover helpt enorm. Even weer het overzicht krijgen. Bovendien zijn er gemiddeld 10 lessen nodig voor AVB, landelijk, en heb ik er nu 7 gehad. Prima dus. Als het examen daar is zijn het er 8 of 9, de laatste als extra mogelijkheid voor het examen. Het gaat niet om een record maar om een goede beheersing. Nu leren en goed doen is het motto natuurlijk. Omdat alle handelingen ook weer terugkomen op de weg.

Gaan dus, met die helse machine (vrij citaat naar Fl. Godfriedt).