Motorleslogboek 8

Motorles 14.

Vandaag de negende AVB-les. Twee voor het examen. In de aanvang, net als vorige week bij de verkeersdeelnameles, nu ook gespannen voor de AVB. Logisch gezien eerder behaalde resultaat. Maar gelukkig. Wat een heerlijk gevoel. Veel, heel veel meer controle dan eerder. Ik kan meer spelen met de motor en letten op dat wat goed moet gaan. Rustig aan met het gas en vooral doorkijken en de motor (met de knieën) kantelen.

De controle over de motor neemt steeds verder toe.

Ik moest fungeren als voorbeeld voor collega leerling Paul, die gelijktijdig met mij examen gaat doen. Achtjes draaien moest ik blijven doen zodat Richard kon uitleggen dat ik dit nu deed met een hogere snelheid en daardoor minder last van de storm had. Dat was ook zo. Oh wat ging dat fijn zeg. Daarna uitleg aan Paul voor de vertragingsoefening en ik moest het voorbeeld geven. Dat ging lekker. Vooral rap optrekken naar 50 km/u in de derde versnelling en bij het poortje krachtig in de remmen om vervolgens de aansluitende slalom met 30 in de tweede versnelling te kunnen doen. Toch wel weer van belang de rust erin te houden. Deze heel technische oefening gaat mis bij gejakker. Daar goed op letten dus, want technisch is de vaardigheid prima.

Oh, wat zag ik de twee voorafgaande lessen aan het examen op tegen veel oefeningen. De uitwijkoefening. Die ging op het examen voor het eerst echt goed. Nu ook, elke keer dat ik hem deed. Goed kijken, knijpen en kantelen die fiets. Wat een heerlijke oefening.

De storm was heel hevig. Zo hevig dat het lastig was te balanceren en de pionnen alle kanten opvlogen. Langzame slalom en wegrijden uit het parkeervak waren daardoor lastig. Maar het ging en ik weet waar het probleem ligt bij de langzame slalom. Wegrijden uit het parkeervak ging vele malen beter. Richard maakte me het moeilijker om zelf te fungeren als pion en de afstand te verkleinen. Met uitgestrekte arm de richting aangevend. Let op het standbeen. Dat staat op de grond aan de kant waar de bocht heen gaat. En toen opeens tegenover me staan en de arm niet links of rechts, maar rechtvooruit. Haha. Geestig. Wegrijden uit het parkeervak door een 180º draai te maken. Ging, alleen niet realiserend om na 90º de achterrem erbij te pakken. Oefening voor gevorderden. Om de techniek uit te breiden voor de praktijk, werd gezegd. Leuk dus en weer leerzaam. Leren toe te passen wat nodig is om de motor te laten doen wat ik wil. Conclusie is dan dat het steeds leuker wordt!

Wat gaat nu goed en is onder controle:
Achteruit parkeren.
Denkbeeldige acht.
Halve draai, links- en rechtsom.
Uitwijkoefening.
Snelle slalom.
Noodstop.
Precisiestop.
Stopproef.

Waar nog meer aandacht bij en zekerheid over:
Langzame slalom. (Verplichte oefening. Moet dus goed beheerst worden. Sleutel tot slagen)
Wegrijden uit parkeervak. (Gaat stukken beter)
Stapvoets rechtdoor rijden. (Te doen, maar let op de rust en bediening. Graag oefenen samen met Richard)
Vertragingsoefening. (Nagenoeg goed, maar met rust en op tijd klaar zijn)

Volgende les alle oefeningen doornemen met extra accent op het langzame cluster.

Of toch misschien de examinator omkopen? Zoals Richard zegt: "De examinator is heel goed en makkelijk om te kopen! Door perfect uitgevoerde oefeningen te laten zien." Zo is het.

Motorleslogboek 7

Motorles 13

Ik moet bekennen dat in de aanloop naar deze les meer spanning in mij was. Begrijpelijk denk ik, zo na het AVB. Hoe goed het ook is om nog even langer mij te richten op de oefeningen en de synergie tussen oefening en praktische situaties te laten verstevigen, toch geeft het extra lading. Te meer omdat vorige week een lesvrije week is geweest.

Dat bleek goed. Wat een heerlijke les was deze dertiende. Vanaf het industrieterrein de Zuiderdijk op. Kijken ging goed; lekker ver vooruit en vooral laten zien dat ik keek. Daarna linksaf Schellinkhout in en bij het kerkje stoppen (qua bord) en linksaf uit stilstand. Dat was een 'Aha-erlebnis' pur sang. Gewoon de oefening wegrijden uit het parkeervak en dan nog links ook, gelijk aan het AVB. En nu...vloeiend! Richard reageerde gelijk. "Kijk!, Keurig in een vloeiende beweging en doortrekken." Dit deed goed. Zo goed dat de rit door Schellinkhout, die vanwege het vele bochtenwerk technisch genoemd kan worden, heerlijk werd. Juiste snelheid, juiste versnellingen en juiste wegpositie. "Dat ging lekker!", zei de instructeur. En zo was en voelde het ook.

Het was, zo werd al aangekondigd, een bijzondere verrichtingen AVD-les. Dus veel obstakels, lage snelheid in krappe wijkjes. Wat ongelooflijk leerzaam. Motto is op tijd remmen en de 30km-zone in. Denken aan de slippende koppeling, achterrem en een likje gas. Dat ging toch nog te vaak te hard met als resultaat de ruim door de bocht. Onwenselijk vanwege de tegenliggers die tegemoet kunnen komen. Veel meer remmen dus en de snelheid eruit! Drie wijken gedaan: Kersenboogerd, Risdam en de binnenstad. Met name de Risdam daar kreeg ik het goed te pakken. Op de uitrit van de woonwijk. Stapvoets rijden, balanceren, slippende koppeling, beetje gas en achterrem. Volledige controle ervaren is toch wel een heel groot verschil. Lekker.

Snel waar het kan, langzaam waar het moet.

Vervolgens over de Drieboomlaan die vol auto's staat. Daar was ruimte nemen van belang zodat tegenliggers niet de ruimte namen die ik open liet. Snelheid was prima en het kijken ook. Alleen nog meer leren te spiegelen, hoewel daar (nog) geen opmerkingen over zijn gemaakt.

Samengevat: let op de oefeningen. Blijven knijpen, rust, kantelen, rust, sneller bij wegrijden het gas erop, rust, schakelen niet per se in de bocht (best tot 40km/u in de eerste) en vooral doortrekken als de weg voor mij vrij is. De ruimte opzoeken en voldoen aan het vooroordeel t.a.v. motorrijders: die knallen alleen maar!

Afsluitend achtjes draaien op het industrieterrein. Dat ging, maar de concentratie was er wel uit. Doordat het nu allemaal natuurlijk wordt, het motorrijden, merk ik wel snel op waar het probleem ligt als het niet goed gaat. Dat was eerder niet zo. Vooral spanning op de armen die zorgen voor onregelmatig gas geven. Onvoldoende kijken en knijpen. Prima zo om voor de volgende AVB-lessen weer even alert hierop te zijn.

Heel positief over het verdere verloop.

AVB Examen

Vandaag heb ik het eerste AVB examen gedaan. Helaas niet geslaagd. Dat is ontzettend balen. Als ik het allemaal op een rij zet, en dat is inmiddels al zo vaak gebeurd dat ik de tel kwijt bet geraakt, kan er een aantal duidelijke conclusies worden gevormd.

Waar ging het mis. Van twaalf CBR-oefeningen kiest de examinator er drie, naast vier verplichte nummers die van te voren bekend zijn. Je mag dus zeven oefeningen doen en twee mogen mislukken. Er mogen alleen geen foutieve oefeningen uit het zelfde cluster bij zijn. Daar zat het probleem vandaag. Twee oefeningen in het langzame cluster: langzame slalom en wegrijden uit een parkeervak. Overige oefeningen die ik moest doen waren: lopend de motor achteruit inparkeren, snelle slalom, precisiestop, noodstop en de uitwijkoefening. Die vijf gingen prima, tot mijn verbazing eigenlijk een beetje.

En dat is nu net de crux. Mijn instructeur meldde wel verbaasd te zijn omdat hij weet dat ik er klaar voor ben, alle oefeningen goed kan uitvoeren. Probleem is dat het geloof en vertrouwen er bij mij onvoldoende is. Het moet in de kop goed zitten. Ik weet ook dat ik alle oefeningen voldoende kan uitvoeren. Maar die moet je kunnen dromen en ik merk dat de verbinding tussen de oefeningen en deze toepassen op de weg nog niet vanzelfsprekend is. De link tussen die twee is te zwak

Er is niet veel toe te voegen. Dit is wat het is, we zijn nooit klaar met leren. Geen ramp dus.