Motorleslogboek 18

Examen AVD (motor verkeersdeelneming): afrijden.

15 mei. Om 9.20 uur bij de rijschool op de Diodeweg. Bedoeling is eerst een uurtje voor te rijden. Dat is prettig en we laten Richard voor ons rijden om de laatste tips te geven. En die zijn prettig. Vooral de rust bewaren, kalm aan als het andere verkeer onzeker is en aan het rommelen. Ook bij het nemen van de snelweg nog even scherp beoordeeld door Ries. 'Je kunt er makkelijk voorbij', is een veel gehoorde zegswijze.

En dan is het zo ver. We rijden naar de Holenweg, het CBR zit hier tegenwoordig.

CBR - Hoorn

Om 10.45 uur start mijn examen. Het duurt 55 minuten, na mij is Zito. Hij wordt gek van de zenuwen, kan niet meer lachen en heeft nauwelijks geslapen. Dan worden we opgeroepen. Ries en ik stappen de examinatorenkamer binnen waar een aantal tafels staat met examinatoren, motor- en autoexamens door elkaar. Ik zie een bekend gezicht. Dezelfde examinator als tijdens het behaalde AVB examen. Mark de Jong. Daar had ik al een hoopje op. Maakt volgens Ries niets uit - ze bijten niet (aldus Ries) - maar mij doet het goed. Ik meld het ook. Na het ondertekenen van de oproep begint het. Ik krijg al gelijk vragen afgevuurd voor de verdere instructie over het verloop van het examen. "Wat wil ik vandaag van je zien Arjan; waar draait het nou om bij het motorrijden?" Ik antwoord dat het vooral gaat om veilig rijden. Dat is ok, maar er wordt naar toelichting gevraagd. Dat betekent het gebruik maken van de voordelen van de motor. Kortom pittig rijden, dus sneller weg zijn en de vrije ruimte bereiken en wendbaarheid.

Na de instructie is het tijd om naar de motor te gaan. De spanning stijgt. Ries controleert op verzoek de verlichting, ik mag de knipperlichtjes doen. Dan vraagt de examinator om de zaken te noemen die ik kan controleren aan de motor. Ik ga de hele BRAVOK af. "Ok, dan zoomen we even in op de olie", "Hoe controleer je dat en waar is de olie nou belangrijk voor". Even later meldt hij, overleggend met Ries, dat er eigenlijk drie eigenschappen zijn die olie verzorgen. Ik noem smering en koeling. Op dat laatste zegt hij naar Ries: "Zo, we hebben een kenner". "En ook nog afdichting". Wist dat eigenlijk wel ergens, maar was er niet op gekomen. Hoe dan ook, goed afgelegd.

De rit. Als ik er klaar voor was en aangekleed, mocht ik hun kant oprijden. Examinator en Ries rijden in een witte Prius zonder herkenbare tekens of L-teken. In mijn hoofd klinkt wat is gezegd: "Ga nou gewoon lekker motor rijden en houd geen rekening met ons, of dat je ons kwijtraakt. Raak je ons echt kwijt en buiten bereik van de radio, stop dan gewoon op een veilige plek.

We vertrekken. Ries instrueert. Al voor de Lidl hoor ik Ries zeggen: "Eh Arjan, ff je knippertje". Gloeiende gloeiende, begint het nu al?! Maar goed, snel naast me neer gelegd. We gaan rechts af op de rotonde. Yes! de gevolgde route die ik bekeek op Examenroute.nl. Bleek niet één op één, maar wel grotendeels gelijk. Gelukkig zag ik dat de hele stad 30km terrein is. Goed voorbereid dus. Hierna over Grote Oost, Wijdebrugsteeg, Veermanskade, Nieuwendam, langs waar vroeger het pannenkoekhuisje was. Op het Achterdom krijg in de opdracht in deze straat de stopopdracht uit te voeren. Ging prima. Daarna richting Dijk, langs Het Park tot aan Scharwoude. Eerste afslag links. Op de Dijk steeds een auto voor me. Ik twijfel of ik ga inhalen, maar doe het niet omdat ik het zicht echt te beperkt vind. Ik denk dat wanneer ik daar op zak het dan maar zo moet zijn. Dan se Zesstedenweg op. Eindelijk mijn kans waar ik op wacht en wat ik me zo heb aangeleerd de laatste lessen. Pittig het gas er op. Ik ga op deze 60 km-weg snel door naar dik 70, zoals het moet. Dan twee keer links en ik voel het al. We gaan hier al de snelweg op richting Leeuwarden is de opdracht. Snelweg oprit is leeg. Maar ik heb rood en er gaat nog net een lesauto voor me. Shit, denk ik en hoop op een langer rood zodat ik goed snelheid kan maken. Het blijkt voldoende. Goed kijken op de snelweg en ik heb goed ruimte. Ik ga redelijk vlot naar links maar er komt een busje voor me. Ik blijf er achter, genoeg ruimte en ik tel 21, 22. Mooi. Het busje gaat naar rechts en ik trek flink door er voorbij. Ries meldt naderhand dit een prima actie te hebben gevonden. "Busje voorbij om hem niet weer voor je te krijgen". Dan gebeurt het waar ik op hoop. Ik ben 'ze' kwijt. Ik zie geen witte auto. Yes, haha. Ik kon gelijk wat meer ontspannen rijden zonder die twee in de nek. Ik kijk voor de afrit Hoorn-Noord. Veel vrachtwagens en een bus. Dus ik kies ervoor om op tijd naar rechts te gaan voor de bus. Prima. Hierna rechts af bij de eerste stoplichten na de snelweg. Dan dus Hoorn-Noord in.

Examenrit AVD 15 mei 2014

We gaan na de bekende route in Zwaag via de Zwaagmergouw de Dorpstraat in. Ik krijg geen instructie dus linksaf, want rechtdoor is de weg geblokkeerd. In tegenstelling tot de fout die Zito en ik vorige week maakten. Dan langs de achterkant Huesmolen, politiebureau naar de kruising provinciale weg. Daar linksaf. Bij de eerste stoplichten na de stoomtramoverweg zie ik rechts een rij auto's, linker rijstrook leeg. Kut, wat nu. Ik blijf maar achter de auto's want we gaan toch terug naar de Holenweg. Ik heb er snel spijt van. Had ze makkelijk voorbij kunnen komen.. Verder gaan we, retour naar het CBR.

Ik ben gespannen. Ergens weet ik dat ik geen gekke dingen heb gedaan. Er zaten veel verkeersinzicht zaken in het examen. Dus geen richtinginstructie doorkrijgen maar op de borden letten om wel of niet af te slaan. Dat ging allemaal goed vond ik. We gaan weer aan het tafeltje zitten. Ik kan niets opmaken aan de neutrale blik van examinator Mark. Maar dan. Dan zie ik hen zijn hand naar me uitsteken en op uiterst ontspannen manier zeggen: "Gefeliciteerd, je hebt prima gereden." Ik blij en pak zijn hand met beide handen. Mijn blijdschap verbaast hem en hij vraagt of ik twijfelde eraan. We bespreken de rit kort na. "Tja, maar op het eind werd je een beetje onzeker", "We zaten allebei in de auto je de linker rijstrook op te duwen". Hij vraagt of het kwam, dat ik dat niet deed, door het idee van de examinator. Ik bevestig dat maar. Ik weet niet meer wat ik denk. Maar stem wel toe in het feit dat ik het zelf voortaan altijd wel zo zal doen, zoals zij wilden. Dat blijkt de zaterdag erop bewaarheid. Dat ging lekker!

We spreken nog wat over de nieuwe manier van aanvragen. Je moet een afspraak maken. Maar goed, dat maakt niet uit zegt de examinator: "Je hebt hem!"

En zo is het!

Ik geef Ries een klap op de schouder, die daar haast van schrikt. Hierna is Zito aan de beurt. Hij slaagt ook. Fijn, we kunnen leuk op de foto.

Yes, we've done it!

Het afscheid valt me toch ergens zwaar. Na de eerste les op 30 november 2013 is het gek om niet meer terug te hoeven. Ik heb het intens beleefd en mensen ontmoet die ik anders niet had ontmoet. Ik denk aan naast Ries, Ruud, Zito, Rianne, Greg, Bibi, Stefan, Paul, Stella.

Het is volbracht. En zoals Ries schreef bij de foto: 'en nu knalluh!'

Motorleslogboek 17

Motorles 26 'Laatste les'

Zaterdag 10 mei. Regen, veel regen. De laatste les was weer met Zito. We reden aanvankelijk matig. Ik nam geen ruimte bij tegenliggers door me tussen auto's op te stellen in de Kersenboogerd. Ging de Dorpstaat in ondanks een geel werkzaamhedenbord en stelde me niet lekker op op de kruising Zwaagmergouw en Dorpstraat. Een rond verkeerslicht bij links afslaan moet je alarmlichten laten zwaaien. Vanwege de tegenliggers. Dus kalm aan oprijden en niet je midden op de kruising op gaan stellen en aandringen. Zo word je sneller aangetikt door tegemoet komende auto.

De rest van de les was verder prima. Geen bijzonderheden ondanks de regen. Kijkgedrag is goed. Handigheid met de motor ook in orde, maar dat zal na het slagen helemaal verder eigen moeten worden gemaakt.

Motorleslogboek 16

Motorles 25

Met de finishline in zicht wederom een proefexamen doorgemaakt. Ik zou deze laatste les met Zito doen, maar die kwam niet opdagen. Dit gaf Rianne de mogelijkheid een dubbele les te nemen. Leuk weer eens. Was december toen we samen een AVB-les deden.

Eind in zicht (?)

Richard legde de lat hoog, zei dit ook met een lach om de mond. Ik kreeg de opdracht de les voorop te rijden. Rianne moest goed op mij letten: wat ik deed, hoe ik deed, wanneer ik deed en ook waarom. "Arjan rijdt op examenniveau, dus kijk naar hoe dat is", aldus Ries. Dit legde inderdaad een lat ergens, maar vooral erg fijn om te horen gezien de eeuwige gedachten als 'kan ik het wel?', 'haal ik het wel?'.

Dan is het fijn te merken dat eerder gemaakte fouten nu aandachtig worden behandeld tijdens de les. Het nadenken tussen de lessen door over de fouten, maar ook de dingen die goed gaan, zorgen toch echt wel voor een leereffect. Meest is van technische aard. De verkeersregels lukken wel, dacht ik. Tja en dat krijg je dan toch weer op de neus tijdens de eerstvolgende les. Bij het Mariaparkje (Wilhelminaplantsoen (Emmalaan 《》Sportlaan) dus, realiseer ik me nu! Goed inprenten voor het examen) even geen fietsers voor laten gaan. Voorrang niet verlenen is niet iets dat je wilt op het examen.

Verder was het vandaag 'eigenwijze zaterdag', zei ik tegen Ries tijdens het tanken. Eerst Rianne die vanaf het ziekenhuis niet goed voorsorteerde om de kruising richting MediaMarkt te gaan, maar dus dubbel links. En later ik de instructie naar Leeuwarden te gaan op de snelweg, nou ja richting Leeuwarden natuurlijk, en domweg gericht was op de afslag Westfriese Parkweg. De bochten verknalde ik trouwens na het realiseren van de fout. Overigens niet iets waarvoor je zakt, rijden van een verkeerde route.

De examinator wil wel een stukje snelweg zien. Die kwam er sowieso, zij het later. Na de Hulk de snelweg op richting afslag Hoorn. Zag nu ook weer het grote voordeel van vroegtijdig kijken naar de snelweg. Deen vrachtwagen. In eerste instantie plande ik erachter uit te komen. Maar Ries riep tijdens de oprit dat ik met de motorsnelheid er makkelijk voor kon. En dat is natuurlijk ook zo. Stom even, gewoon gaan met die machine. Even nog meepikken voor het examen.

Het deed me goed tijdens de les Richard mij als voorbeeld te horen gebruiken voor Rianne. Deed ook denken aan de omgekeerde situatie een aantal weken geleden. Daar kon ik dan stevig van balen. Maar ja, inmiddels is er veel bijgeleerd, dus het werkt. Het ging over het vroeg kijken op kruisingen en zijwegen ("Kijk naar Arjan's helm, daaraan kun je zien hoe vroeg hij begint te kijken"). Sneller op de hoogte zijn betekent eerder kunnen doorrijden en niet hoeven gas geven om vervolgens snel te moeten afremmen. Meer mogelijkheid van het doorrollen. Ook het schakelen was nu rustiger. Gewoon minder schakelen en de motor meer trekkend houden. Niet in de eerste versnelling dus. Ik kreeg hiernaast indirect bevestiging van de verbetering ten aanzien van het te ontspannen, lees als een oud wijf, rijden eerder in de lessenreeks.. Ik merkte zelf al veelvuldig vooruit te rijden zonder de verkeersschoolcollega in de spiegels meer te zien. Dit had niet met de snelheid van optrekken te maken, natuurlijk ook, maar vooral op tijd kijken, weten dat er niets komt en die kruising over met lekker wat gas. Toch ook steeds opgelet en bevestigd gekregen dat waar het vrij is ik nu wel het gas opendraai.

Toen nog even filerijden tijdens een halt voor de stoomtram. Ries en ik kwamen vervolgens naast elkaar voor het stoplicht. "En, ga je de strijd aan met je instructeur?" Dat had ik voor de vraag al besloten. Kwam goed mee. Maar ja toch mijn meerdere moeten erkennen. Ik 650, hij 1250cc. En een bak ervaring... Wel erg gelachen. 144 op mijn teller. Ahum, op een 80 weg dus.

Goede les dus en leerzaam. Wederom leren van de foutjes en die herstellen, het goede behouden. Desondanks zoals Ries vroeg en antwoordde: "Bestaan een foutloze examenrit? Ik moet de eerste nog meemaken".

Motorleslogboek 15

Motorles 24

Vandaag kregen we, Zito en ik, een les waarin Richard niets zou zeggen behalve richtingaanwijzingen. Kortom het was heel rustig op de intercom. Behalve een knipperlichtje van Zito, een wachtende Zito op een parkeerplaatsje en ikzelf die wachtte op Zito en Ries (dit keer met bijrijder een aankomend motorinstructrice) toen ik even een dubbelrondje reed in op de rotonde bij de Lidle. "Heel goed, zo kan het ook", aldus Ries. Meteen een leuke oefening in het bochtenwerk.

Hoe dan ook, er waren natuurlijk wel weer een paar puntjes. Vandaag miste ik namelijk een versnellingsindicator. Meerdere keren getwijfeld of ik nu in 3 of 2 de bocht door ging. Dus maar terugschakelen waardoor ik minder soepel in de eerste versnelling de bocht doorkwam. Hiernaast was er het punt van verplaatsen op de snelweg van rechter naar linkerrijstrook. Daarbij kwam ik te veel links uit in plaats van in het midden. Baalde ik wel van omdat dit het gevoel van controleverlies opriep.

Het lijkt er dan op dat de punten van de vorige les nu goed gingen omdat die in het middelpunt van mijn aandacht staan, maar dat er weer nieuwe/oude zaken zijn die even wat minder gaan. Maar de frequentie daarvan en ernst worden wel steeds minder. Verkeersregels, kijkgedrag, voorsorteren, voor laten gaan, tussentijdse stopopdracht, het gaat allemaal goed. Leuk, maar wel daardoor iets om goed aandachtig bij te blijven anders denk ik daar straks te makkelijk over en gaat het verkeerd op het examen.

Leuke van deze les is dat we geen tussentijdse evaluatiestop deden. Maar echt alleen maar doorrijden elke situatie die maar lastig kan zijn opzoekend. De controle over de verschillende verkeerssituaties is er. Dat geeft vertrouwen.

Voor nu: scherper de bochten door met trekkende motor in het juiste verzet! De tweede versnelling dus. Minder schakelen. Goed de motor controleren op de snelweg. Dat dit strak onder de kont houden dus. Temmen die machine!

Ries en 'stagiair' waren tevreden. Netjes verder was het motto. Zo blijven doorgaan en vooral schaven en poetsen aan die dingen die beter kunnen.

Heel leuk om op het eind nog even kriskras door Hoorn 80 te knallen. Ries met stagiair even flink op het gas en plat de bochtjes door. Daarbij met de schoen over het asfalt. Zito en ik er achteraan. Dik 80 over de wegen. Dat was leuk zeg, daarna steeds vol op de rem en heerlijk de bochten door. Zo even uitleven is wel een heel lekkere afsluiting.

Ten slotte nieuws van het examenfront. Zito en ik doen samen examen. Zie er naar uit om samen op de foto te staan straks!

Motorleslogboek 14

Motorlessen 22 en 23

"Door motorrijden ben ik anders gaan autorijden", is iets dat je als aspirantmotorrijder niet zelden hoort. Ben nog te 'jong' om dit te kunnen bevestigen. Denk dat het wel losloopt. Wel is het zo dat ik heel anders ben gaan fietsen. En dan met name het bochtenwerk. Kantelen nu ook in alle hevigheid op de gewone en racefiets zorgt voor kortere bochtjes dan ik ooit voor elkaar kreeg.

Hoe hebben we de laatste twee lessen beleefd. Overwegend goed. Les 22 was een rit samen met Bibi. Haar kende ik nog van het AVB. Gezellig dacht ik. Zij moest de volgende dag het AVD-examen afleggen, dat ze ook haalde overigens. Nog even wat bochtenwerk doornemen en daar hadden we mijn eerste leerpunt van vandaag te pakken. De bochten gaan stukken beter. Alleen de lange bochten rechts draai ik te snel richting apex in. Dus te vroeg naar binnen. Verder een lekkere rit zonder al te veel opmerkingen. Ik zat alleen nog wel te klooien met het gas. Te veel gas vanuit de startblokken, te veel gegier. En bij filerijden de tip gekregen gewoon geen gas geven alleen rijden op de ontkoppelde motor. Kijk daar kwam de eerste les nog even om de hoek. Leuk. "Nou, vandaag ging ook wel lekker", meldde Ries. Voor de rit startte gaf hij al aan dat we gezien de goede rit van de vorige keer, les 21, aan het eind wel het examen konden gaan plannen. Nog een week of vijf. Kijk lekker dus. Duurt nog wel even, ook wel weer jammer.

Maar dat jammer was snel weg tijdens les 23. Zoals zo vaak ging ik er te makkelijk over denken, te weinig kritisch met mijzelf bezig zijn op de motor. "Jongens, we maken er een proefexamen van", kregen Zito en ik te horen. Dus ik kalm aan, goed oplettend rijden. Iets te kalm, veel te kalm. Te afwachtend, te traag tempo, te traag over de kruisingen. Zonder dat er verder echt fouten te bemerken waren. Motortechnisch ging het prima. Ook het kijken was goed. Tijdens de tussen stop moesten Zito en ik, zoals te doen gebruikelijk, zelf onze rit beoordelen. Dat deden we. "Nou", zei Ries, "dan heb ik nieuws voor jullie. Jullie zijn allebei gezakt". Goffer de goffer, Van Es. Krijg nou de rambam.

Tja, zoals Rianne zegt: "Ries heeft altijd gelijk". En ook nu is dat waar. Bovenstaande traagheden waren mijn makke. Die van Zito waren van ander orde. Door oranje/rood-grens qua verkeerslicht. Oudere heer geen voorrang verlenen op het zebrapad. Dat soort zaken.

Ik baalde flink. Wat een tegenvaller na twee prima lessen. Ondanks dat ging de tweede helft stukken beter. Zelf had ik een wat minder gevoel, maar Ries wees me erop dat de tweede helft echt een correctie van de eerste was. Ik dus toch te snel uit het veld geslagen. En toch is dat goed. Ik moet scherp blijven en kritisch op mijzelf. Ik maakte het mij te gemakkelijk. Onbewust door de gedachte het lukt allemaal wel. Ik kan dan dus niet verslappen. Wat een goede les is dat.

Leerpunten van dit alles:

• blijf vlot doorrijden. Snel de kruisingen over. Daar waar de weg vrij is, gaan met die helse machine, net als in de tijd van Floor Godfriedt.
• Voorsorteren. Bij beide lessen is dat iets dat echt beter moet. Gewoon de regels volgen die er zijn. Dat heb ik met de racefietsrit ook nog eens scherp getoetst door stukken van de motorles te rijden.
• Geconcentreerd zijn. Niet alleen bij de snelweg oprijden, maar ook bij de aanstaande afrit. Het ertussen gooien van de motor kon vond Richard. Toch is het lekkerder dit niet bij het examen zo te hebben.

Conclusie ik heb nog sowieso vier lessen voor de boeg. Motto zal zijn opletten op de leerpunten en alles wat daarvoor is aangeleerd. En boven alles: rijden voor mijzelf!

Motorleslogboek 13

Motorlessen 18, 19, 20 en 21

Na een (te) lang intermezzo wordt het tijd de voortgang te beschrijven van mijn motorrijopleiding. De stappen in lessen 18 t/m 20 kenmerkten zich door een gespannen eerste helft, en een rustiger, meer ontspannen eind. Te veel met Zito en Richard bezig, te weinig met plannen, technisch motorrijden of mijzelf. Desondanks was er toch steeds goede progressie. Spiegelen, bochten, ruimtekussen vergroten. Het was er allemaal wel in toenemende mate.

Les 21, de laatste tot nu, was aanzienlijk anders. Er zijn wel vaker goede gesprekken met Ries (instructeur Richard, voor niet intimi). Vooral als ik mijn les niet deel met een medeleerling. Al pratend lukte het Ries ("ik mag Meneer Van der Meijden zeggen") er achter te komen wat nu precies het (en dat van vele andere leerlingen) pijnpunt is. Probleem is dat ik niet voor mezelf rijd. Ik ben teveel met Richard bezig. Wil hem laten zien dat ik het goed doe. En ja, straks ook voor de examinator. "Ik zeg: daar gaat het mis!", aldus Ries. Voor wie ik het doe, het motorrijden? Voor wie doe ik het straks? Ware vragen.

Dit bleek een eye-opener van jewelste. Goh, dan kun je als psycholoog toch met een kinderlijk gemak door de rij-instructeur even worden doorgelicht. Ik heb hem nooit onderschat. De man heeft er immers talent voor. Ries gaf enkele voorbeelden waarom mensen zijn gezakt in zijn praktijk. Een dame met auto-examen die goed keek, langzaam reed, maar net niet voor het stopbord echt stil stond. Dit zat haar zo dwars (met de gedachten aan het eventuele oordeel van de examinator) dat ze vervolgens bij de komende kruisingen niet meer oplette en meerdere fouten maakte. Toen de examinator haar de teleurstellende mededeling bracht, wist zij wat haar fout was... Niet dus. Dat stopbordfoutje was niet het euvel, wel het er niet meer bij zijn de rest van het examen en zij vervolgens fout na fout maakte. En zo noemde hij nog een paar vergelijkbare situaties. Moraal: niet bezig zijn met de instructeur en examinator. Rijd voor jezelf en let vooral op het andere verkeer. Van instructeur en examinator heb je niets te vrezen, die rijden je niet zomaar aan.

Dit had effect. Want Ries liet mij rijden. Geen instructie waarheen. Zelf koers bepalen terwijl hij niets door de intercom meldde. En zo ging het. De dijk af naar het eind van Schellinkhout. Deze plaats door richting Oosterblokker, Westfrisia, snelweg, turborotonde, stadje, terug op die helse rotonde en via snelweg naar Wognum. Daar opteerde ik voor een evaluatiemoment. Ik moest mezelf beoordelen. Er ging best veel goed: rust, controle, bochten, kijken, spiegelen, ruimtekussen. Eigenlijk allemaal lekker. Ries was het eens en liet dit zien met zijn kenmerkende knikkende en grijnzende gezicht.

Teruggekomen, terwijl ik evenmin een brede grijns onderdrukken kon, meldde Ries: "Dit is motorrijden". "Nu ben je dus niet aan het lessen." Wat een bemoedigende woorden. Zeer blij mee. Verder gaf hij aan eigenlijk niet zo veel te melden te hebben, behalve het feit dat dit een goed teken is. "Houd dit vast!", aldus Hr. Van der Meijden.

Niets meer om aan te werken? Zeker niet: in de stad toch iets meer afstand houden, letten op de dode hoek. De snelweg wat vlotter op. Oprijden met dezelfde snelheid als het doorgaande verkeer. Àls het kan.

Conclusie: zeer tevreden en voldaan.
Beleid: voortzetten en uitbreiden van de ingezette lijn.

Motorleslogboek 12

Motorles 17

De zeventiende les alweer. Dat betekent dat ik 10 (8 + 2 eigenlijk) AVB lessen en 7 lessen op de weg heb afgerond.

Sinds vorige week merk ik dat de macht over het stuur toeneemt. De fiets wordt steeds beter controleerbaar. Met name het duwen met de knieën gaat goed. En ook het kijken gaat steeds beter. Richard merkt dat op. Vorige week en deze les deel ik met Zito Schouten. Beiden vrijwel gelijk niveau, met eigen accenten.

Wat waren deze vandaag? Inparkerende auto's. In Schellinkhout. Zie nog de angstige blik in 's mans ogen. Passeerde ik te nabij van achter. Houd die afstand erin. Dat is inderdaad wel een stuk verstandiger in plaats van denken "oprotten met die hoestbui, auwìh!" en er dan langs tetteren.

Invoegen. Dit mag zekerder en op tijd. Richard komt mij bijna voorbij op de Westfrisia, hoewel ik hem wel snel in de dode hoekkijker had. Dus plannen, meer vooruitkijken naar de komende situatie. Naar de stoplichten toe plannen, is in middels een wel haast gevleugelde uitspraak in het oortje.

Dit invoegen geldt ook voor het oprijden op de snelweg. Goed vroeg kijken wat de situatie is. En dan niet te lang wachten naar de linker helft te gaan.

Bij al deze handelingen ook goed spiegelen. Vooral ook bij het aangeven van de richting. Eerst de ene spiegel, dan de ander, dan de dode hoek en als laatst die knipper aan.

Tenslotte het rijden op een rotonde. Probeer steeds de rechte lijn te pakken: van buiten, naar binnen, naar buiten. Dus rechterkant weg, linkerkant op de rotonde en uiteindelijke rechts de afslaande weg op. Zo kun je namelijk nog remmen als het moet omdat het bochtenwerk wordt vermeden. Doe je dat op de andere manier en moet er geremd worden. Dan liggen we binnen de korste keren op de bek.

Honda cb900F 'Hornet'

Tip voor de kwaliteit van de weg, zeker zonder ABS vanwege de Hornet: niet per se in het midden blijven rijden als daar zand of stof ligt. Zoals vandaag. Remmen op zand betekent griploosheid.

Hornet, oftewel Horzel

Leuk waren de twee met lange haren wapperende motordames. Zaten wel erg dicht op de auto voor hen. En Richard maar zeggen: "Oh en dan wel heel erg goed kijken, doen jullie bij mij lang zo overdreven niet". Haha, ja joh, ...dus... Tja Richard begon met melden dat we achter die 'lekkere meiden' aan moesten. Maar overwegend werden we wel gecomplimenteerd voor ons kijkgedrag. Op kruispunten, zijweggetjes enzovoorts.

Conclusie een heel goede les die extra leerzaam was doordat we nog langs een aanrijding moesten rijden ook en ruimte maken voor de politiewagen.

Wel is het zo dat het ongeduld toeneemt. De jeuk eveneens. Die helse machine staat stil in de tuin. Ik kan niet wachten om te gaan...

Motorleslogboek 11

Motorles 16 en ophalen van de motor

Voor de les, woensdag, Richard gemeld dat de koop van de Honda CB900F Hornet was gesloten. En of ik een verzoeknummer mocht indienen: de snelweg op. Dat verzoek werd ingewilligd, hoewel normaal gesproken iets later in het schema het de beurt is aan het onderdeel snelweg.

Toch indrukwekkend. Uitvoerige briefing voorafgaand. Erg leuk. Wat een snelheid zo op een naked bike. 140 Km betekent heel veel wind en een kolereherrie daardoor. Knijpen met de knieën en iets meer naar voren zitten. Vermoeiend, maar heel erg leuk. Zeer leerzaam met het opletten wat anderen doen op de weg. Op tijd wegrijden van op- en afritten en vooral de vrije ruimte maar opzoeken. Op het laatste stuk mochten Zito of ik voorop rijden. Dat liet ik me geen twee keer zeggen en pakte het voortouw. Was namelijk erg functioneel met Hippolytushoef in het vooruitzicht.

Wel nog letten op het snel wegrijden bij de grote rotonde bij de Berkhouterweg. Sneller doortrekken, dus meer durven en blijven duwen met de knieën.

Tja en daarna de motor ophalen. Wat een feest. Ook een stuk ongeloof, van tjee heb ik zomaar een motor. Maar heerlijk en zo blij met deze motor. Wat een heerlijke machine. Bij terugkomst beetje paniek. "Shit, hij gaat niet meer in z'n 1!" Tja even de koppeling opnieuw, net als in de auto. Oh, oh. Rust bewaren vader!

App naar Richard met foto. "Ik heb één woord voor je: ZELFBEHEERSING!" Zo is het...heel moeilijk de fiets te laten staan zo met het mooie weer en een volle tank... Snel, heel snel nu het rijbewijs halen!

Motorleslogboek 10

Het AVB-examen 26 februari 2014

Woensdag was het dan zo ver. Herhaling van het examen. Examen afgenomen door CBR examinator Mark (ex motoragent). Heel relaxte jonge vent. Wat een verschil met vorige keer. Maar goed ik moet het doen.

Ik mocht als eerst ingepland om 10.55 uur. Hierna medeleerling Paul. Ik aanvankelijk meer gespannen dan hij. Omdat het rustig was op het terrein liet de examinator mij de keus: "Wil je beginnen met een snelle of langzame oefening?" "Doe maar een snelle.", was mijn antwoord. Dat werd dan de uitwijkoefening. YES! Dè favoriete oefening. Heerlijk dansend. En zo ging het ook. Prima onder controle. Circuit rond en daarna de langzame slalom. Oh jee, acht ik. Eerste keer de laatste pion om. "Wat deed je nu fout", vroeg de examinator. Tja was toch weer rommelen met het gas, dus niet klaar. Daar wees hij op. "Zorg dat je klaar bent voor je de oefening binnen rijdt." Tweede maal ging het dus wel en maakte de examinator een gebaar van 'zie je wel, zo doe je dat'. Heerlijk, want toen wist ik dat ik de oefening had gehaald. Twee binnen!

De examinator gaf aan dat we nu over gingen naar de remoefeningen. "Begin maar met de stopproef." Die ging prima. Mooi, weer binnen. En dan vervolgens uiteraard het verplichte nummer, de noodstop. Dat we verder gingen naar de volgende oefening gaf aan dat deze prima was verlopen.

Volgende oefening uit het cluster snelle oefeningen was de vertragingsoefening. Technisch moet die in orde zijn, want het is een van de meest technische oefeningen uit de serie van twaalf. Even een paar keer ademhalen, rust en tijd nemen. "Nou kom op, gaan!" riep ik mezelf toe. Goed doorschakelen, geen formule 1 start. En daarna stevig op de rem en terug naar de tweede versnelling. Rustig, maar vloeiend de slalom door. Goh wat is die kort. Bij les steeds de lange slalom er achteraan. Niet helemaal zeker of ik goed zat met de snelheid en dacht aan een te trage slalom wachtte ik met gespannen belangstelling het oordeel af. Opnieuw doen, of door naar de laatste oefening.

Ja hoor. "Nou Arjan, dan mag je de Acht doen". Yes! dit als tweede langzame oefening is perfect voor me. Niet stapvoets rijden of wegrijden uit parkeervak. Hoewel het niet zou uitmaken omdat ik de langzame slalom al binnen had. Maar toch ik wilde deze oefening graag. Die ging ook prima en ik had lol in het goed kijken en het controleren van de motor.

"Arjan, dan ons nog één oefening: het lopend achteruit inparkeren". Wetenschap dat het examen binnen was. Ik mocht rustig naar de oefening toe rijden terwijl de examinator dan tijd had zich ook die kant op te begeven. Langs Richard en Paul rijdend stak ik mijn duim op tegen de borst zodat verder niemand die zou zien. Richard breed lachend om dit gebaar.

Achteruit inparkeren was nu zo anders dan de vorige keer. Rustig bochtje maken, motor in neutraal, Motor uit en lopen maar. Prima zo. Dat leverde snel een hand op van de examinator: "Nou Arjan, gefeliciteerd, het zit er op."

Zeer content met het resultaat. Alle oefeningen goed, één herkanst. Paul moest vrijwel dezelfde oefeningen, behoudens de precisiestop. Dat ging minder goed. Wel geslaagd maar maar kreeg de hand wel na een 'preek': hakken over de sloot.

Hoe vieren we dat? Door een motor te kopen. Proefrit in Hippolytushoef. Geen probleem voor de zaak, Motoport. Wat een verschil met de lesmotor. Klein stukje koppeling los en hij ging al, slaat bij stil staan en handverslapping dus ook iets eerder af, haha. Maar klein likje gas en gaannnnn. Zo soepel. Ook het schakelen heel direct en lekker qua pootje. Wel wennen, maar dat is juist heel positief. De liefde was er gelijk. Dus, de koop gesloten. Heel tevreden zo over deze woensdag.

Motorleslogboek 9

Motorles 15.

Laatste AVB-les voor het gelijknamige examen. Als een soort examen hebben Paul en ik de oefeningen op commando van Richard gedaan. Daarbij ging eigenlijk alles goed, maar bleken langzame slalom en wegrijden uit het parkeervak toch een weinig constante factor. Het niet goed controleren van het gas was daarbij wel een euvel. Dit maakte dat ik toch weer met enige onzekerheid de oefenstraat verliet.

Maar misschien was dit wel goed ook. Voor de les was ik eigenlijk niet gespannen en dacht er misschien te makkelijk over. Dat bleek ook al tijdens het plaats nemen op de motor aan het begin. Trapte de eerste versnelling in, zonder te ontkoppelen. "Wat doe jij nou???", was Richard hoogst verbaasde vraag. Typisch weer iets voor mij. Even iets geks doen 'wat ie anders nooit doet'. Alles moest weer even op scherp.

Dat stond het de dagen erna, voor het examen ook.

Toch...zo de les te hebben beschouwd beheers ik de materie gewoon voldoende of goed. Richard vond dat de keer ervoor ook al, maar daar was ik zelf niet van overtuigd.

Motorleslogboek 8

Motorles 14.

Vandaag de negende AVB-les. Twee voor het examen. In de aanvang, net als vorige week bij de verkeersdeelnameles, nu ook gespannen voor de AVB. Logisch gezien eerder behaalde resultaat. Maar gelukkig. Wat een heerlijk gevoel. Veel, heel veel meer controle dan eerder. Ik kan meer spelen met de motor en letten op dat wat goed moet gaan. Rustig aan met het gas en vooral doorkijken en de motor (met de knieën) kantelen.

De controle over de motor neemt steeds verder toe.

Ik moest fungeren als voorbeeld voor collega leerling Paul, die gelijktijdig met mij examen gaat doen. Achtjes draaien moest ik blijven doen zodat Richard kon uitleggen dat ik dit nu deed met een hogere snelheid en daardoor minder last van de storm had. Dat was ook zo. Oh wat ging dat fijn zeg. Daarna uitleg aan Paul voor de vertragingsoefening en ik moest het voorbeeld geven. Dat ging lekker. Vooral rap optrekken naar 50 km/u in de derde versnelling en bij het poortje krachtig in de remmen om vervolgens de aansluitende slalom met 30 in de tweede versnelling te kunnen doen. Toch wel weer van belang de rust erin te houden. Deze heel technische oefening gaat mis bij gejakker. Daar goed op letten dus, want technisch is de vaardigheid prima.

Oh, wat zag ik de twee voorafgaande lessen aan het examen op tegen veel oefeningen. De uitwijkoefening. Die ging op het examen voor het eerst echt goed. Nu ook, elke keer dat ik hem deed. Goed kijken, knijpen en kantelen die fiets. Wat een heerlijke oefening.

De storm was heel hevig. Zo hevig dat het lastig was te balanceren en de pionnen alle kanten opvlogen. Langzame slalom en wegrijden uit het parkeervak waren daardoor lastig. Maar het ging en ik weet waar het probleem ligt bij de langzame slalom. Wegrijden uit het parkeervak ging vele malen beter. Richard maakte me het moeilijker om zelf te fungeren als pion en de afstand te verkleinen. Met uitgestrekte arm de richting aangevend. Let op het standbeen. Dat staat op de grond aan de kant waar de bocht heen gaat. En toen opeens tegenover me staan en de arm niet links of rechts, maar rechtvooruit. Haha. Geestig. Wegrijden uit het parkeervak door een 180º draai te maken. Ging, alleen niet realiserend om na 90º de achterrem erbij te pakken. Oefening voor gevorderden. Om de techniek uit te breiden voor de praktijk, werd gezegd. Leuk dus en weer leerzaam. Leren toe te passen wat nodig is om de motor te laten doen wat ik wil. Conclusie is dan dat het steeds leuker wordt!

Wat gaat nu goed en is onder controle:
Achteruit parkeren.
Denkbeeldige acht.
Halve draai, links- en rechtsom.
Uitwijkoefening.
Snelle slalom.
Noodstop.
Precisiestop.
Stopproef.

Waar nog meer aandacht bij en zekerheid over:
Langzame slalom. (Verplichte oefening. Moet dus goed beheerst worden. Sleutel tot slagen)
Wegrijden uit parkeervak. (Gaat stukken beter)
Stapvoets rechtdoor rijden. (Te doen, maar let op de rust en bediening. Graag oefenen samen met Richard)
Vertragingsoefening. (Nagenoeg goed, maar met rust en op tijd klaar zijn)

Volgende les alle oefeningen doornemen met extra accent op het langzame cluster.

Of toch misschien de examinator omkopen? Zoals Richard zegt: "De examinator is heel goed en makkelijk om te kopen! Door perfect uitgevoerde oefeningen te laten zien." Zo is het.

Motorleslogboek 7

Motorles 13

Ik moet bekennen dat in de aanloop naar deze les meer spanning in mij was. Begrijpelijk denk ik, zo na het AVB. Hoe goed het ook is om nog even langer mij te richten op de oefeningen en de synergie tussen oefening en praktische situaties te laten verstevigen, toch geeft het extra lading. Te meer omdat vorige week een lesvrije week is geweest.

Dat bleek goed. Wat een heerlijke les was deze dertiende. Vanaf het industrieterrein de Zuiderdijk op. Kijken ging goed; lekker ver vooruit en vooral laten zien dat ik keek. Daarna linksaf Schellinkhout in en bij het kerkje stoppen (qua bord) en linksaf uit stilstand. Dat was een 'Aha-erlebnis' pur sang. Gewoon de oefening wegrijden uit het parkeervak en dan nog links ook, gelijk aan het AVB. En nu...vloeiend! Richard reageerde gelijk. "Kijk!, Keurig in een vloeiende beweging en doortrekken." Dit deed goed. Zo goed dat de rit door Schellinkhout, die vanwege het vele bochtenwerk technisch genoemd kan worden, heerlijk werd. Juiste snelheid, juiste versnellingen en juiste wegpositie. "Dat ging lekker!", zei de instructeur. En zo was en voelde het ook.

Het was, zo werd al aangekondigd, een bijzondere verrichtingen AVD-les. Dus veel obstakels, lage snelheid in krappe wijkjes. Wat ongelooflijk leerzaam. Motto is op tijd remmen en de 30km-zone in. Denken aan de slippende koppeling, achterrem en een likje gas. Dat ging toch nog te vaak te hard met als resultaat de ruim door de bocht. Onwenselijk vanwege de tegenliggers die tegemoet kunnen komen. Veel meer remmen dus en de snelheid eruit! Drie wijken gedaan: Kersenboogerd, Risdam en de binnenstad. Met name de Risdam daar kreeg ik het goed te pakken. Op de uitrit van de woonwijk. Stapvoets rijden, balanceren, slippende koppeling, beetje gas en achterrem. Volledige controle ervaren is toch wel een heel groot verschil. Lekker.

Snel waar het kan, langzaam waar het moet.

Vervolgens over de Drieboomlaan die vol auto's staat. Daar was ruimte nemen van belang zodat tegenliggers niet de ruimte namen die ik open liet. Snelheid was prima en het kijken ook. Alleen nog meer leren te spiegelen, hoewel daar (nog) geen opmerkingen over zijn gemaakt.

Samengevat: let op de oefeningen. Blijven knijpen, rust, kantelen, rust, sneller bij wegrijden het gas erop, rust, schakelen niet per se in de bocht (best tot 40km/u in de eerste) en vooral doortrekken als de weg voor mij vrij is. De ruimte opzoeken en voldoen aan het vooroordeel t.a.v. motorrijders: die knallen alleen maar!

Afsluitend achtjes draaien op het industrieterrein. Dat ging, maar de concentratie was er wel uit. Doordat het nu allemaal natuurlijk wordt, het motorrijden, merk ik wel snel op waar het probleem ligt als het niet goed gaat. Dat was eerder niet zo. Vooral spanning op de armen die zorgen voor onregelmatig gas geven. Onvoldoende kijken en knijpen. Prima zo om voor de volgende AVB-lessen weer even alert hierop te zijn.

Heel positief over het verdere verloop.

AVB Examen

Vandaag heb ik het eerste AVB examen gedaan. Helaas niet geslaagd. Dat is ontzettend balen. Als ik het allemaal op een rij zet, en dat is inmiddels al zo vaak gebeurd dat ik de tel kwijt bet geraakt, kan er een aantal duidelijke conclusies worden gevormd.

Waar ging het mis. Van twaalf CBR-oefeningen kiest de examinator er drie, naast vier verplichte nummers die van te voren bekend zijn. Je mag dus zeven oefeningen doen en twee mogen mislukken. Er mogen alleen geen foutieve oefeningen uit het zelfde cluster bij zijn. Daar zat het probleem vandaag. Twee oefeningen in het langzame cluster: langzame slalom en wegrijden uit een parkeervak. Overige oefeningen die ik moest doen waren: lopend de motor achteruit inparkeren, snelle slalom, precisiestop, noodstop en de uitwijkoefening. Die vijf gingen prima, tot mijn verbazing eigenlijk een beetje.

En dat is nu net de crux. Mijn instructeur meldde wel verbaasd te zijn omdat hij weet dat ik er klaar voor ben, alle oefeningen goed kan uitvoeren. Probleem is dat het geloof en vertrouwen er bij mij onvoldoende is. Het moet in de kop goed zitten. Ik weet ook dat ik alle oefeningen voldoende kan uitvoeren. Maar die moet je kunnen dromen en ik merk dat de verbinding tussen de oefeningen en deze toepassen op de weg nog niet vanzelfsprekend is. De link tussen die twee is te zwak

Er is niet veel toe te voegen. Dit is wat het is, we zijn nooit klaar met leren. Geen ramp dus.

Motorleslogboek 6

Motorlessen 10 & 11.

Er zijn van die dagen dat het allemaal wat moeilijker gaat. Dat handelingen die eerder makkelijk verliepen, nu om vage redenen niet meer zo soepel gaan en er foutjes in sluipen. Of angst die optreedt op momenten waar dat eerder wel los liep. Zo'n dag was het vandaag.

Tijd voor bezinning!

Was alles dan moeizaam. Zeker niet. Instructeur Richard zat er bovenop in les 11. De weg op. Heel veel aandacht en begeleiding door het 'oortje'. Non-stop hameren op op tijd klaar zijn voor de bocht. Afremmen, terugschakelen en als het kan net als met de auto in de tweede versnelling de bocht door. Daar mag dus best een slippende koppeling bij. Net als in de auto, waar dat wel als vanzelf gaat, ook al hebben we een automaat. Van belang is het bepalen van de snelheid die ik door de bocht wil hebben zodat niet in de bocht afgeremd moet worden. Voor dit alles kijken waar de bocht heen gaat, indien mogelijk. Letten op: kijken, bij een bocht naar rechts, naar links. Komt er niets? Dan gaan en niet meer terugkijken, alleen nog focussen op de bocht die genomen moet worden.

Huiswerktip: ook in de auto leren niet meer bij rechts afslaan naar links te kijken. Meer concentreren bij het kijken en niet meer onnodig kijken of er toch niet iets aankomt.

Les 10. Kwestie 'eigen schuld...'. Weer teruggeworpen op mijn persoonlijkheid, aanpak en onrust. Wat is van belang? Rust en voorbereiding. Daar geef ik mezelf, ook op de weg, geen ruimte voor. Gelijk knallen. Fijn impulsief en ongeduldig. God zij dank voor de aanpak van de verkeersschool die zich goed richt op de psychologische aspecten van het motorrijden. En dat ik dat dan nodig zou hebben. Tuurlijk, eigen blinde vlek. 'Kan een tandarts zijn eigen mond saneren?'

"Bereid je de oefening wel voor?", vraagt Richard. "Eh, dat dacht ik wel ja, ehhhh". Helemaal niet dus. Blijkbaar geen idee van wat ik aan het doen ben. Richard maakt duidelijk wat nu eigenlijk van belang is. Samengevat:

1. Neem afstand: het maakt de examinator niet uit welke. Maar zodra je de oefening inrijdt, dan telt hij en wordt beoordeeld.
2. Neem tijd. Het gaat de examinator niet om snelheid. Neem de tijd om mentaal in de oefening te komen. Wat moet er allemaal gebeuren? Eerst dit...., dan.... etc etc.
3. Rust, en ontspanning. Enige dat moet zijn aangespannen zijn de benen c.q. knieën. Actieve houding, buik op de tank. Armen steeds ontspannen.

Met name de bocht naar rechts was weer een pijnpunt. Te veel afremmen met de achterrem. Hiernaast het laten wegvallen van het gas. Houd er nou eens gas op!!! (zeg ik tegen mezelf).

Knieën knijpen, snelheid houden (gas 15km/u, achterrem tot 13 km/u vertragen). Bij de bochten doorgaan en de motor kantelen. Dan lukt het.

Ook bij de remoefeningen, geldt ook voor het uitwijken en vertragingsoefening, Ontspanning op de armen. Gewoon ontspannen zitten. Steeds op letten.

Kritisch? Jazeker. Als het niet zo gaat als ik wil merk ik daar erg chagrijnig van te worden. Maar dan blokkeert de boel nog meer natuurlijk. Ook na de les dus. Kortom met schone lei naar volgende week. En dan het accent op de voorbereiding en ontspanning.

Halve draai linksom. Rechtsom idem.

Ondanks de kritische punten merkte ik wel dat de bochtenoefeningen Halve draai rechts- of linksom, wel voldoende verliepen. Die zijn dus weer binnen.

Overheerst nu het optimisme of pessimisme. Het eerste natuurlijk. Alleen al het schrijven hierover helpt enorm. Even weer het overzicht krijgen. Bovendien zijn er gemiddeld 10 lessen nodig voor AVB, landelijk, en heb ik er nu 7 gehad. Prima dus. Als het examen daar is zijn het er 8 of 9, de laatste als extra mogelijkheid voor het examen. Het gaat niet om een record maar om een goede beheersing. Nu leren en goed doen is het motto natuurlijk. Omdat alle handelingen ook weer terugkomen op de weg.

Gaan dus, met die helse machine (vrij citaat naar Fl. Godfriedt).

Motorleslogboek 5

Motorles 9. De weg op. Tegen de verwachting in, want we hebben nog drie lessen voor het AVB-examen. "Oh, dat lukt wel, gaat allemaal goed", zegt instructeur Richard. Moet daar toch wel even van slikken. Eén lesje voor het examen op zaterdag en bij hoge nood nog de ochtend op de dag van het examen is voldoende. "Of je moet voor je eigen zekerheid ook volgende week nog een AVB-les willen doen". Nou dat dan toch maar is de gedachte en zo ook afgesproken.

Wat een vaart zetten ze er daar in zeg bij rijschool Schreijer. Pleit voor ze. Niet onnodig vasthouden, maar gewoon knallen als het gaat. Maar goed. Ik heb geen haast en wil vooral met zekerheid en veilig leren motor rijden. Goed dat ze ondanks het hoge tempo daar bij Schreijer ook zo op hameren.

De rijles van vandaag had een stemmig karakter. Het weer: miezer, regen en grauwe lucht. Ondanks dat zie ik het voordeel van het leren rijden in deze omstandigheden. Maar dat maakt ook dat het soms rustig is op de rijschool, zoals vandaag. Alleen les, niemand na mij. Dat gaf de mogelijkheid tot een goed gesprek. Deze week las ik het krantenartikel over een zwaar ongeluk dat Richard met een leerling in 2011 beleefde. Het artikel is bladerend door de foto's op de Facebooksite van de verkeersschool te bereiken. Voor de galgenbocht in Hoorn lette een automobilist niet op doordat deze naar een passagier gericht was in de auto, in plaats van op de weg. Daardoor zag hij de leerling niet, ook niet toen zij frontaal op de auto klapte waarbijze gecompliceerde open beenbreuken opliep. Tja wat wil je als je bovenbeen in het bekken wordt geperst. Het was haar laatste les voor het 'eind'-examen dat ze de volgende dag zou doen. Toen de automobilist een ruk aan het stuur gaf trof hij instructeur Richard die aan een uitwijkmanoeuvre bezig was. Te lang het stuur vast houden en de klap resulteerde in een dubbele polsbreuk en een zware hersenschudding. Indrukwekkend dit te lezen en vooral dit verteld te krijgen voor de les. Niet dat het mij bezorgd maakt de weg op de gaan, maar meer ontzag en medeleven dat mensen zoiets moeten meemaken. Daarnaast de fascinatie hoe zij hiermee omgaan. Ondanks dat er geen sprake is van een keuze er wel of niet mee om te gaan, verdient het veel respect.

Aan het eind van de rijles spraken we over hoe de zaken lopen in deze crisistijd, de terugloop van leerlingen. Zonde dat ook zij daaronder lijden. Wat op mij overkomt als een heel goede, professionele en vooral leuke school zou gevrijwaard moeten blijven van dit leed. Maar het is moeilijk opboksen tegen UWV-gesubsidieerde rijscholen, aldus Richard. Niet terecht lijkt me.

'On the Road again' (W. Nelson)

Dan het rijden zelf. Pittig zo op de weg weer. De focus was op mij, nu ik alleen leste. En dat was goed. Kernpunten zijn ver door de bochten kijken en ruim voor de bocht klaar zijn. Het remmen begint veel eerder dan in de auto. Remmen in de bocht is er sowieso niet bij. "Want wat gebeurt er als je in de bocht remt?". Richard stelt vaak vragen. Didactisch verantwoord natuurlijk, maar ik voel me soms echt een imbeciel als ik het antwoord schuldig moet blijven door 'te moeilijk te denken'. Ahum, dat zeg ik dan maar anders val ik echt binnen die doelgroep met het bijpassend lage IQ. Antwoord: "Dan ga je op 'je' bek." Eufemistischer woorden worden niet gebruikt of geaccepteerd. Schuttingtaal hoort nu één keer bij lessen. En dat is lekker!

Kort en goed. Rust en op tijd klaar zijn. Dat is het credo. Dat was ik alles behalve. Ik reed zoals ik met pianoles ook vaak doe. Jakkerend, stijf en onrustig. Misschien stukje Yogi vooraf? Ik word enorm op mezelf teruggeworpen. Erg boeiend ook wel weer. De ogen op me gericht zorgen voor verlies van vrijheid en durf. Leermoment of -doel? Ik rijd even een tijdje, op mijn verzoek, achter Richard om te zien wat hij nou precies doet en vooral wanneer.

Tijdens een tussenstop, ergens op een parkeerhaventje in Wognum, ga ik bij na op...?...juist, mijn bek. Rem te wild en zet de hak op de natte parkeerhavenklinkers. De hak schiet weg, zie de korte schrik in de ogen van mijn instructeur, roep in gedachten het k-woord, maar houdt het gewicht van de motor (220 kg) toch nog onder controle. Pfjew, dat scheelde een k.-haar; zou Theo Lever zeggen. We spreken over de verrichtingen op de weg, met name het bochtenwerk. Ik kom tot de conclusie dat ik autorijd op de motor. Richard vindt dat een goede analogie. Maar ook iets dat iedereen heeft die van de auto af motor gaat leren rijden.

Wat dan nu te doen? Eerder klaar zijn. Voor alle acties plaats vinden eerst kijken naar of door de bocht. Als dat niet mogelijk is, dan rijden zonder bochtentechniek, en kalm aan door de bocht heen. Na het kijken gas los, remmen, terugschakelen en de motor door de bocht laten rollen. De motor daarbij al dan niet trekkend houden en als de bocht genomen is pas op het gas. Nu rem ik te laat, ben niet helemaal klaar in de bocht en gooi het gas er te vroeg op. "Knallen", grap ik. Maar dat wordt tegengeworpen door de vergelijking met Valentino Rossi. "Die is ook klaar voor de bocht begint. Je houdt dan veel meer een gelijkmatige snelheid en moet minder extreme snelheidsverschillen overbruggen. Dan kun je veel sneller bijvoorbeeld een kruising over. Dan op het laatste moment remmen en hevig af te moeten remmen en daarna weer fors optrekken.

Bij het ingaan van de bocht, of liever daarvoor, kijken naar een punt waar ik wil uitkomen. Daar rijdt je namelijk altijd naar toe. Niet naar de stoeprand links die je wilt vermijden, want dan kom je juist in die buurt. Net als het tussen de zebralijnen rijden. Kijken naar het wegdeel in plaats van de witte strepen.

Conclusie is dat dit een enorm leerzame les is geweest. Goed dat niet alles vanzelf goed gaat. Dit zorgt ervoor dat er iets te halen valt bij de lessen. Daar was ik trouwens al eerder van overtuigd. Ik kijk terug met een voldaan gevoel.

Huiswerk: ook in de auto op dezelfde wijze rijden. Kijktechniek en klaar zijn voor de bocht begint!

Motorleslogboek 4

Motorles 8

Vandaag stond in het teken van de Denkbeeldige Acht.

Denkbeeldige Acht. Aanrijden zonder koppeling. Eerste versnelling, trekkende motor ong. van 15 naar 13 km/u afgeremd met de achterrem.

Bedoeling is de cirkels ruim te nemen, maar wel binnen het vak. Aandachtspunten zijn het doorkijken naar het punt waar ik wil uitkomen, niet zo zeer naar de grond maar op ooghoogte kijken. Niet te veel achterrem en gedoseerd gas geven.

Letten op:

1. Ontspanning in de armen: naar voren zitten om de armen extra te laten ontspannen.
2. Motor goed kantelen: steeds knijpen met knieën. 'Smijten met die motor'.
3. Afleiding helpt enorm. Liedje neuriën zorgt voor ontspanning waardoor het veel beter gaat.

De oefening ging goed, zeker na het blijven oefenen en het gevoel ervoor krijgen.

Zoals vorige week besproken is het examen AVB aangevraagd! Woensdag 29 januari. Dan hebben we nog drie lessen en zo nodig kan een dubbele les worden ingebouwd. Volgens instructeur Richard is dit ruim voldoende om de oude oefeningen te herhalen en de laatste, naar verhouding eenvoudiger oefeningen, uit te voeren.

Resterende oefeningen zijn dan:

• Wegrijden uit een parkeervak (links of rechts).
• Halve draai (links- of rechtsom).
• Achteruit parkeren.

Omdat er toch een en ander aangeschaft moet worden ben ik aansluitend naar NIWA in Zwaagdijk gegaan en hem me daar een mooie Shoei helm laten aanmeten. De GT-Air zat het best en past ook goed bij het segment motor dat ik wil rijden straks: Naked. Het zonnevizier is daarbij echt een pre. Kleur mat zwart uiteraard, hoewel dat wel goed schoongemaakt zal moeten worden steeds volgens de verkoper. Hij wordt besteld en is hopelijk snel binnen.

Shoei GT-Air, Matzwart, maat L

Einde les 8

 

Motorleslogboek 3

Motorleslogboek 3

Vandaag een heel leerzame dubbele les. Lessen 6 en 7. De eerste AVB, voertuigbeheersing. Als nieuwe oefening de vertragingsoefening. Zag daar tegenop, maar ging best heel goed. Fijn. De uitwijkoefening was weer even lastig. Maar maakte het vooral mijzelf te moeilijk. Te weinig knijpen met de knieën en onvoldoende vooruitkijken. Even later, meer durf en smijten met die motor. Ja hoor, perfect en heel goed te doen. Rust en voorbereiding, dat is het motto. Klaar zijn, ruim voor de oefening begint. Eerder op snelheid, 50 km, en meters voor de oefening start al genepen knieën.



Hiernaast rondjes draaien, ook rechts. Dat laatste is wennen. Blijkbaar iets breintechnisch. Kost iedereen moeite. Bijna alles draait tegen de klok in. Schaatsbaan, ateletiekbaan, Indycar. Vreemd toch. Maar sneller het bochtje houdt de motor stabiel. Rijd 15 km, geen koppeling, en haal met de achterrem er 2 km van af. En dan maar draaien door knijpend de motor weg te duwen. Voorbereiding op de Denkbeeldige Acht, Rechts/links keren. Dan hebben we behandeld:

Cluster 1
Achteruit parkeren. Verplichte oefening

Cluster 2
Lanzame slalom. Verplichte oefening ★
Wegrijden uit parkeervak.
Denkbeeldige acht.
Stapvoets rechtdoor rijden. ★
Have draai (links- of rechtsom).

Cluster 3
Uitwijkoefening. Verplichte oefening. ★
Snelle slalom. ★
Vertragingsoefening. ★

Cluster 4
Noodstop. Verplichte oefening. ★
Precisiestop. ★
Stopproef. ★

Dus 8 van de 12 waarbij de denkbeeldige acht de meeste uitdaging vraagt. Overige tussendoor behandeld, delen ervan. Teruggekomen in de 'stalling' van instructeur Richard de mededeling "Nou, we gaan volgende week maar het examentje plannen." Nu al? Slik. Leuk hoor zo snel, maar ook erg spannend. Wil nog zo veel meer oefenen. Maar dat geldt voor iedereen. Examen AVB dus. Nr. 2 van 3.

Tweede les vandaag. Op de weg. Dè les vandaag door de bochten kijken en blijven knijpen en kantelen die fiets. Daarnaast niet aansluiten voor het stoplicht, maar de vrije ruimte opzoeken. Voor de bochten op tijd voorbereiden en klaar zijn: afremmen met beide remmen, terugschakelen, met slippende koppeling en trekkende motor door de bocht. Niet remmen in de bocht.

Motorleslogboek 2

Motorleslogboek 2
Vandaag, naast de oefeningen van vorige week: snelle slalom en precisiestop, nu 5 nieuwe oefeningen. Stopproef, noodstop, uitwijkoefening, stapvoets rijden (inleiding), en de langzame slalom. De laatste is lastig, maar ging me makkelijker af dan de snelle slalom. Aandacht meer op het knijpen met de knieën en kijken naar een punt in de verte. Rijden in de regen was af en toe een beetje eng, dus heel erg leerzaam. Bij het keren met gas, slippende koppeling en achterrem de bocht om. Dit als voorbereiding op de denkbeeldige acht die straks komt. Aan het eind van de les rijden zonder remmen, gas of koppeling en de motor zichzelf trekkend, al rijdend de pionnen van de weg plukken. Heel erg stoer en ging best goed.



Letten op: bij stilstaan alleen rechterbeen op de straat, knijpen met die knieën, remmen met beide remmen, armen ontspannen, slippende koppeling stabiel houden en daarbij alleen spelen met het gas en de achterrem en kijken naar een punt in de verte.

Volgende week weer, voor de derde keer, een dubbele les. Eerst oefeningen en de tweede les de weg op. Yes!

Motorleslogboek 1

Motorleslogboek 1.
Vandaag motorrijles 2 en 3. Onverwacht een dubbele les. En wat voor één. Les 2 starten met even gevoel terug van de eerste les na een intermezzo van twee weken. Snelle slalom en precisiestop. Beide facultatieve oefeningen voor het AVB (voertuigbeheersing) examen. Ongelooflijk hoe schuin je kunt met de motor. Even achterop bij de instructeur en diep respect was geboren. Heel grappig toen ik met mijn knieën tegen zijn heupen moest duwen om de slalom te maken. Instructeur Richard zegt steeds motorrijden doe je met je knieën. En dat merkte ik snel genoeg wanneer ik hier de aandacht even niet bij had.



De tweede les van vandaag was een complete verrassing. Nu al de weg op! Gigantische belevenis. Wat met de verrichtingen wordt geleerd, wordt gelijk toegepast op de weg. Uiteraard is pas na drie lessen nog heel veel te leren. Maar wat is motorrijden ongelooflijk lekker.